ஒருமுறை தென் மாவட்டங்களில் சிறப்புரை நிகழ்த்திவிட்டு,
அறிஞர் அண்ணா அவர்கள் காரில் பயணம் செய்து கொண்டிருந்தார்.
பயணக் களைப்பைத் தணிக்க, சாலையோரத்தில் காரிலிருந்து இறங்கி நின்றார்.
அந்த வழியாக விவசாயக் கூலிப் பெண்கள் சிலர் வந்து கொண்டிருந்தனர்.
அவர்கள் அண்ணாவின் காரைப் பார்த்தார்கள்.
‘நாடோடி மன்னன்’ திரைப்படத்தில்
புரட்சித்தலைவர் எம்.ஜி.ஆர். பயன்படுத்திய அதே கொடி
அண்ணாவின் காரிலும் பறந்தது.
அதைப் பார்த்த அந்தப் பெண்கள் மகிழ்ச்சியுடன்,
“நீங்கள் எங்கள் எம்.ஜி.ஆர். கட்சியா?”
என்று கேட்டனர்.
அண்ணா புன்னகை மலர, பெருமிதத்துடன் பதிலளித்தார்:
“ஆம்! நான் உங்கள் எம்.ஜி.ஆர். கட்சிதான்!”
இந்த நிகழ்ச்சியைத் தம்பிக்கு எழுதிய கடிதத்தில் அண்ணா இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார்:
> “அந்தப் பெண்கள் ‘நீங்கள் எம்.ஜி.ஆர். கட்சியா?’ என்று கேட்டபோது
அளவில்லா மகிழ்ச்சி அடைந்தேன்.
நாம் செல்லாத ஊர்களுக்கும்,
நம்மை அறியாத பாமர மக்களிடத்திலும்
எம்.ஜி.ஆர். நமது கொடியை கொண்டு சென்றிருக்கிறார் என்பதைக் கண்டு
வியந்து போனேன்.
உச்சிப் பொழுதிலும்,
நாம் உறங்கும் நேரத்தில்கூட
எம்.ஜி.ஆரின் திரைப்படங்கள்
நமது கருத்துகளைப் பிரசாரம் செய்து கொண்டிருக்கின்றன
என்பது உண்மையல்லவா…!”
அன்றைய பொதுமக்களின் கருத்து இதுதான்:
“தி.மு.க. என்றால் எம்.ஜி.ஆர்.;
எம்.ஜி.ஆர். என்றால் எங்கள் வீட்டுப் பிள்ளை!”
இந்த உண்மையை முழுமையாக உணர்ந்ததால்தான்,
அண்ணா எம்.ஜி.ஆரைப் பற்றி உருகிப் பேசிய அந்த வரிகள்:
> “யாருக்கும் கிடைக்காத கனியொன்று
மரத்தில் பழுத்துத் தொங்கியது.
யார் மடியில் விழுமோ என்று
எல்லோரும் ஏங்கிக் கொண்டிருந்தபோது,
அந்தக் கனி என் மடியில் விழுந்தது.
மடியில் விழுந்த கனியை
என் இதயத்தில் பத்திரமாக வைத்துக் கொண்டேன்.”
1967 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற பொதுத் தேர்தல்
தமிழக வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனை.
அந்தத் தேர்தலுக்காக
எம்.ஜி.ஆர். ஒரு லட்சம் ரூபாய்
நிதியாக அளித்தபோது,
அண்ணா சொன்னார்:
> “தம்பி, இந்த ஒரு லட்சம் ரூபாய்
பெரும் தொகைதான்.
ஆனால் நான் இதைவிட
அதிகமாக எதிர்பார்க்கிறேன்.
மக்களுக்கு உன் முகத்தைக் காட்டு —
அது பல லட்சம் வாக்குகளைப் பெற்றுத் தரும்!”
ஆனால், அந்தத் தேர்தலின்போது
தமிழகத்தை உலுக்கிய துயரச் சம்பவம் ஒன்று நடந்தது.
இளைஞர்கள் கொதித்தார்கள்…
தலைவர்கள் திகைத்தார்கள்…
பெண்கள் கண்ணீர் வடித்தார்கள்…
ஆம்,
எம்.ஜி.ஆர். சுடப்பட்டார்.
அண்ணா கேட்டுக் கொண்டபடி
எம்.ஜி.ஆர். மக்களுக்கு நேரில்
தன் முகத்தைக் காட்ட முடியவில்லை.
ஆனால்,
குண்டடிபட்டு கழுத்தில் கட்டுப் போடப்பட்ட
எம்.ஜி.ஆரின் புகைப்படம்
போஸ்டர்களாக அச்சிடப்பட்டு
தமிழ்நாடு முழுவதும் ஒட்டப்பட்டது.
அதைப் பார்த்த மக்கள் பதறினார்கள்…
உணர்ச்சியில் கொதித்தார்கள்…
தி.மு.க.விற்கு வாக்குகளை
அள்ளிக் குவித்தார்கள்.
கூட்டணிக் கட்சிகளும்
வரலாற்று வெற்றியைப் பெற்றன.
வெற்றியின் மகிழ்ச்சியில்
அண்ணாவிற்கு மாலை அணிவிக்க வந்தவர்களிடம்,
குறிப்பாக கே.ஏ.மதியழகன் ஊரான
கணியூர் மற்றும்
கோவை நகரக் கழகப் பொறுப்பாளர்களிடம்
அண்ணா உணர்ச்சிபொங்கச் சொன்னார்:

> “இந்த வெற்றிக்கு உரியவர்
எம்.ஜி.ஆர்.தான்.
அவரால்தான் இந்த வெற்றி சாத்தியமானது.
முதலில் அந்த மாலையை
அவருக்கே சூட்டுங்கள்!”
தி.மு.க. வளர்ந்தது…
வெற்றி பெற்றது…
ஆட்சியை அமைத்தது…
எல்லாமே எம்.ஜி.ஆரால்தான்
என்பதை உறுதி செய்யும்
வரலாற்றுச் சான்று
அறிஞர் அண்ணாவின் இந்த வார்த்தைகளே.
வாழ்க!

பொன்மனச் செம்மல்
புரட்சித்தலைவர்
எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள் புகழ்!

Rubath Politics