மாநிலங்களவை உறுப்பினராக அம்மா இருந்த போது அவருக்கு அடுத்த இருக்கையில் 1984-86 காலகட்டத்தில் அமரும் வாய்ப்பை பெற்றவர் பிரபல எழுத்தாளர் குஷ்வந்த் சிங்.

பஞ்சாபில் 1915-ல் பிறந்தவர். இந்திரா காந்தியின் ஆதரவாளராக கருதப்பட்ட அவர், 1984ல் அமிர்தசரஸ் பொற்கோயிலுக்குள் ராணுவம் நுழைந்ததை கண்டித்து, 10 ஆண்டுகளுக்கு முன் தனக்கு அளித்த பத்மபூஷன் விருதை திருப்பி அளித்தது ஆச்சரியத்தை தந்தது. பின்னர் 2007ல் அவருக்கு உயரிய பத்ம விபூஷன் விருது வழங்கப்பட்டது.

ராஜ்சபாவில் அம்மாவின் ஆங்கில கன்னிப்பேச்சை கேட்டு, " அழகாக இருக்கும் பெண்கள் புத்திசாலியாக இருக்கமாட்டார்கள் என நினைத்தேன். ஆனால், உங்களைப் (ஜெயலலிதாவை) பார்த்தவுடன் அந்தக் கருத்தை மாற்றிக்கொண்டேன்’’ என்று அவரிடம் சொன்னது குறிப்பிடத்தக்கது.

1985ல் அவர் தான் அம்மாவை பற்றி இவ்வாறு கூறினார், "இந்த அழகான பெண் இந்தியாவின் அரசியல் மேடையின் மையத்தில் தனது இடத்தைப் பிடித்துள்ளார், மேலும் இந்தி பேசும் தமிழராக இருப்பதால், வரவிருக்கும் பல ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முக்கிய பாத்திரத்தை வகிப்பது உறுதி." என்றார்.

2003 நவம்பரில் "The Tribune" ஆங்கில இதழில், அன்றைய முதல்வர் அம்மாவை பற்றி எழுதியது:

"சில மாதங்கள் (எம். பி. யாக) ஜெயலலிதா ஜெயராமின் கதிரொளி நிறைந்த புன்னகையில் நான் மூழ்கியிருந்தேன், அவரை "அம்மு" என்று அழைக்கும் பாக்கியம் எனக்கு வழங்கப்பட்டது. அவர் பலமுறை என் பிளாட்டுக்கு வந்து, நீண்ட நேரம் பேசுவார், இந்துவான என் பேத்திக்கு சிலைகளை வழங்குவார், பரதநாட்டியம் ஆடும்போது தன்னை அலங்கரிக்க நகைகளைக் கொடுப்பார்.

சிறிது காலம் நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் கடிதம் எழுதினோம். 1996 டிசம்பரில், சென்னை மத்திய சிறையில் இருந்தபோது எனது புத்தகங்களில் ஒன்றை ஜெ.,வுக்கு அனுப்பினேன்.

நான் ஜெயாவை நன்கு அறிவேன் என்று நம்புவதற்கு எனக்கு காரணம் இருந்தது. திடீரென்று அவர் என்னை ஒரு சூடான செங்கல் போல விலக்கி வைத்தார். நான் அவரை எப்படி, எப்போது புண்படுத்தினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை.

ஜெயலலிதாவை நான் நன்கு அறிவேன் என்று நான் நினைத்தது தவறு. அவர் எப்போதும் கணிக்க முடியாத ஒரு புதிராக இருந்தார், ஆண்டுகள் செல்லச் செல்ல அது மேலும் புதிராக மாறியது. ஜோதிடத்தில் அவருக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை இருந்தது. அவர் 1991ல் முதலமைச்சராவதற்கு முன்பே, தான் தமிழ்நாட்டின் ஆட்சியாளராக வருவேன் என்று அவர் என்னிடம் கூறினார்.

அந்த தீர்க்கதரிசனம் நிறைவேறியது. அவர் என்னிடம் மற்ற ஜோதிட கணிப்புகளையும் சொன்னார் (அவற்றை நான் வெளியிட மாட்டேன்) ஆனால் அது நடக்கவில்லை.

அவர் தமிழ்நாட்டின் முதல்வராக பொறுப்பேற்ற பிறகு சென்னைக்கு நான் முதன்முறையாகச் சென்றபோது, நகரத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் அவரது உருவப்படம் கொண்ட பெரிய கட்-அவுட்டுகளைக் கண்டு நான் அதிர்ச்சியடைந்தேன். அவரது உருவங்களை மக்கள் ஒரு தெய்வத்தைப் போல வணங்குவதாகக் கேள்விப்பட்டேன். மற்ற இந்தியர்களை விட தமிழர்கள் இந்த வகையான சிலை வழிபாட்டில் அதிக ஈடுபாடு கொண்டவர்கள். செல்வந்தரான லட்சுமி (அவர் ஒரு கோவிலுக்கு யானையை பரிசளித்தார்) மற்றும் ஒரு சக்திவாய்ந்த துர்க்கையின் கலவையான ஒரு வலிமையான ஆட்சியாளராக ஜெயலலிதா நிரூபிக்கப்பட்டதால், அவரை ஒரு தெய்வமாக நடத்துவதற்கு அதிக காரணம் இருந்தது.

யாராவது அவரது பாதையைத் தாண்டினால், உடனே அவரின் தலை போய்விடும். அவர் விரும்பினால், பாபு மகாத்மா காந்தி மற்றும் பண்டித நேரு செய்தது போல் இந்த வகையான முட்டாள்தனமான தனி மனித வழிபாட்டை அவர் கைவிட்டிருக்கலாம். அவர் அதில் மகிழ்ச்சி அடைவது போல் தோன்றியது. அவரிடம் ஆணவம் (அதிகப்படியான பெருமை) ஒரு பாவம் என்றும், இரத்தப் புற்றுநோய் போல ஒரு தீர்க்க முடியாத நோய் என்றும் யாராவது சொல்ல வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன். யாரும் செய்யவில்லை. அல்லது அவர் அதைக் கேட்கவில்லை.

அவருடைய வீழ்ச்சி "தி இந்துவின் கைகளில் ஏற்படுமோ என்று நான் அஞ்சுகிறேன். அது நாட்டின் மிகவும் மதிப்புமிக்க மற்றும் பொறுப்பான நாளிதழ்.

தமிழ்நாடு சட்டமன்ற சபாநாயகர் காளிமுத்து அவரது கட்டளைப்படி செயல்பட்டார் (தி ஹிந்து பத்திரிக்கையாளர்களுக்கு, உரிமை மீறல் நோட்டீஸ் வழங்கி 15 நாட்கள் சிறை என உத்தரவிட்ட விவகாரம்) என்று நம்புவதற்கு எனக்கு எந்த காரணமும் இல்லை. ஆனால் அவர் என்ன செய்தார் என்பதை அவர் அறிந்திருக்க வேண்டும். தி இந்து தனது ஆட்சிக்கு எதிராக எடுத்த நிலைப்பாட்டை நாட்டின் முழு ஊடகங்களையும் ஜனநாயகக் கூறுகளையும் ஆதரிக்கச் செய்ததன் மூலம் சபாநாயகர் முதல்வருக்கு ஒரு பெரிய தீங்கு இழைத்துள்ளார். பத்திரிகைகள் மீதான தனது உயர்ந்த வெறுப்பை அவர் மறைக்கவில்லை. ஆனால் அதிகாரத்தில் நீடிக்க விரும்பினால், பொதுமக்களின் உணர்வை அவர் புறக்கணிக்க முடியாது. உங்கள் முகத்தில் முகஸ்துதி செய்பவர்கள் உங்கள் முகம் வேறு பக்கம் திரும்பும்போது உங்களைப் பார்த்து சிரிப்பார்கள் என்பதை அவர் இப்போது அனுபவத்திலிருந்து கற்றுக்கொண்டிருக்க வேண்டும். அரசியல்வாதிகளை தீவிரமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும், கேலிப் பொருளாக நடத்தக்கூடாது."

இவ்வாறு தனது பாராட்டையும் விமர்சனத்தையும் வைத்தார்.